ஆரியத்திற்கு எதிரான குறியீட்டின் பெயர்தானே திராவிடம். சூழ்ச்சியுடன் திணிக்கப்பட்ட ஆரியப் பண்பாடுகளுக்கு எதிராக போராட எவனும் எந்தக்காலத்திலும் இல்லாதபோது பெரியார் அதைச் செய்தார். அவரைப் பொறுத்தவரையில் இந்தியாவில் வாழ்பவர்கள் இரு குழுவினர். ஒன்று (ஆரியர்) பார்ப்பனர், மற்றொன்று (திராவிடர்) பார்ப்பனரல்லாதோர். இந்த நிலையிலிருந்தே தொடங்கிய அவரது அரசியல் நிலைப்பாடு மொழிவழி மாநிலங்கள் பிரிந்தபோது "தமிழ்நாடு தமிழருக்கே" என்றானது. தன்னைத்தேடி முதல்வர் பதவி வந்தபோதும்கூட அதை ஏற்க அவர் விரும்பவே இல்லை. இன்றைக்கு பதவிக்காக யார் காலையும் பிடிக்கும் தலைவர்களை ஆதரிப்பவர்களெல்லாம் அவரை பூதக்கண்ணாடி கொண்டு விமர்சிப்பது பெரும் வேடிக்கை.
தமிழர்நாட்டை தமிழர்தான் ஆளவேண்டுமென்றார். தமிழர் விவகாரங்களில் தமிழரல்லாதோர் முடிவெடுக்கும் முறைமை ஒழிக்கப்படவேண்டுமென்றார். பார்ப்பனரல்லாதோர்களிலிருக்கும் பல்வேறு சாதீய வேறுபாடுகளைப்போக்கவே இடஒதுக்கீடு வேண்டுமென்றார். பார்ப்பன ஆதிக்கத்தை எதிர்க்க மட்டுமே திராவிடத்தை கையிலெடுத்தார். மற்றபடி மறையும்நாள்வரையில் தமிழனுக்காகத்தானே பாடுபட்டார்.
வெறுப்பால் தமிழை நீசபாஷை என்று சொன்னவரையும், அக்கறையால் தமிழ் காட்டுமிராண்டி மொழி என்று சொன்னவரையும் ஒரே கண்ணோட்டத்தில் பார்ப்பது தெளிவான அரசியல் பார்வையா?
நியாயப்படி இந்த மண்ணில் மாற்றம் கொண்டுவர விரும்புபவர்கள் எவராயினும் அவர்கள் பெரியாரை தவிர்த்து செல்வது சந்தேகத்திற்குரியதே.
ஆரியப் புராணப் புளுகுமூட்டைகளை நம்பி வளரப்போகும் நம் மண்ணின் எதிர்கால தலைமுறைகளுக்கும் பெரியார்தானே தேவைப்படுவார்.