தற்கொலையின் வரலாறு நெடியது. ஆதி இனக்குழு வாழ்க்கை முறையில் ஒரு இனக்குழு மற்றொரு இனக்குழுவோடு சண்டையிடும். இதில் வெற்றிபெற்ற இனக்குழு, தோல்வியடைந்த இனக்குழுவை பெண்கள் தவிர்த்து மற்ற எல்லோரையும் கூண்டோடு அழிக்கும்.
தோல்வியுற்ற இனக்குழுத் தலைவன் முதலில் கொடூரமாக கொலை செய்யப்படுவான். மற்றவர்கள் கொலைக்கு பயந்து மலைகளில் இருந்து குதித்து கூண்டோடு தற்கொலை செய்து கொள்வார்கள்.
தலைவன் இறந்த பிறகு தாங்கள் இனிமேல் வாழ முடியாது என்ற எண்ணம் மேலோங்குவதால் தற்கொலைகள் நடந்தது. அதன் பிறகு அதிலுள்ள சிலர் தற்கொலைகளை தடுக்கும் நோக்கோடு, தலைவன் இறந்தாலும் ஊர் எல்லையில் நின்று நம் மக்களைக் காப்பார் என்று இறந்தவரின் உருவமாதிரியை செய்து, கையில் அருவாளைக் கொடுத்து ஊர் எல்லையில் நிறுத்தி வைத்தார்கள்.
தலைவன் ஊர் எல்லையில் எதிரியை வரவிடாமல் காக்கிறார் என்ற மன நிம்மதியோடு இருந்தார்கள். இதுவே அய்யனார் வழிபாட்டின் ஆரம்பம். அய்யனார் சிலைகள் ஊர் எல்லையில், கொடூரமான விழிகளுடன், சினத்தோடு நிற்பது இதனால்தான்.
இன்றும் அரசியல் தலைவர்கள் இறந்துவிட்டால் தொண்டர்கள் தற்கொலை செய்வது இந்த மனோபாவத்தின் தொடர்ச்சியே.
_ சூர்யா சேவியர்
No comments:
Post a Comment