இருந்தும் ஏதிலியாய்...

மரங்கொத்தியாய் மனதைக் கொத்துகிறது

கவலைகள்-

விடைதெரியாமல் நீண்டுகொண்டேயிருக்கிறது

காலத்தின் புதிர்கள்-

ரசமற்றுப்போனது காதல்-

அலங்கோலமாய் கிழிந்த முகமூடிகளுடன் பழகிக்கொண்டிருக்கிறது

நட்புகள்-

பொருளற்று இருக்கையில்

பொருளற்றுப்போனது 

உறவுகள்-

படிப்படியாய் மறந்துபோனது

பால்யகால கிராமம்-

நகரில் உயிர் வாழ்தலே 

தினசரி சாதனை என்றாகி

உற்ற தோழனாய் ஆனது

உபயமாய் வந்த கைபேசி மட்டுமே-

உறவுகள் / நட்புகள் ஆயிரமிருந்தும் 

திருவிழாவை வேடிக்கை பார்க்கும்

அனாதைபோல் உணர்கிறேன்...!

24-10-2013